Nun cià più un gran senso

467
di Giordano Pavan

Nun cià più un gran senso
tutto ’sto tormento,
pe sognà un testo
che nun sarà denso
tale da lassà un segno.

Chiamela vita,
chiamela reartà.
Io la chiamo angoscia,
perché ’sta bontà
ch’è tanto amata
è oramai solamente
’na cannela smorzata.