Er carierista

389

Ormai stava attaccato a la cariera
l’istesso che a ’na cozza su lo scojo,
co l’arme de la tigna e de l’orgojo
e un tanto d’arivismo pe bandiera.

Convinto che pe vince tale guera
j’abbisognasse fà ’ndò cojo cojo,
menò dovunque e sporzionò un pricojo
de carcifarzi da matina a sera.

Spinto da quela sete de conquista,
se costruì ’na bona posizzione
e se mutò ner «personaggio in vista».

Così, co un tar prestiggio da difenne,
smazzò tarmente tanto, ’sto cojone,
che ce schiattò… Requiesca in pace e ammenne!